TÖVBE: Tövbe: Kelimesinin manası dönmek anlamınadır. Buna göre, tövbe edip günahı bırakan kimse yani, eski günah larına dönmeyenler, yüce Allaha(cc) dönmüş olur.

FURKAN-71: Kim tevbe edip iyi davranış gösterirse, şüphesiz o, tevbesi kabul edilmiş olarak Allah'a döner.

    Masiyet (yani günah) işleyen kimsede, yüce Allah(cc) tan kaçmaktadır. Bir kimse Allah’ın(cc) kullarından birini tövbeye gelmesine sebep olsa, o kaçan kulu, mevlasına geri göndermiş gibi olur. Miftah’ül – Kulüp’te 

    istiğfardan sonra, tövbe edilmesinin manası üzerine şöyle anlatıyor: İstiğfar edildikten sonra günah bağışlanır; ama işlediği günah varsa, tövbe etmeyince istiğfarda etmemiş olur. Buna göre, tövbesiz istiğfarında hiçbir faydası olmaz. Özellikle hak yolcusu salikler; tövbe ederek nefislerini masiyet işlerinden almazlarsa, melekut alemi semasına ruhları yol bulamaz. Bazıları demiştir ki: İstiğfar etmek, tövbeyi de şümülüne taşır. Şöyleki, buna göre, dili ile istiğfar eden kimse, gönlünde bir daha günah işlememeyi tutmalıdır.

Resulüllah efendimiz bu ko nuda şöyle buyurmaktadır: Dili ile istiğfar edip günah işlemekte israrla devam eden kimse, yüce Süphan hak ile eğlenmiş olur. Böyle durumdan Allah’a sığınırız.

    Günahlar büyük, küçük diye ikiye ayrılır derler. Bazıları günahı sıralamış sayı olarak belirlemiş, bazıları ise sayıda tereddüt etmişlerse de, bazıları ise günahın büyüğüne küçüğüne bakılmaz günah Allah (cc) katında günahtır demişler. Günah küçük görülürse, kalbin ona iltifat etmesi tabii olur ve böylelikle masiyet kalbi karartır. Halbuki, kalbin karartılması değil, taatle aydınlatılması gerekir. Bu bakımdan her günah büyük görülürse, indellah küçük ve küçük görülürse Allah katında büyük olur.

    Pişmanlık duyulmayan küçük günah, görünüşte kalbe, bir halayet, bir tatlılık, bir zevk hissi verir. Fakat aslında kalp masiyetle büsbütün kirlenmiş olur’ki, bu suretle günah, küçükken büyür. Çevremizde daima rast geliriz, Birden bire sağlıkları bozuluveren çoğu kimseler, hastalıkların devamı süresince, dergahı ilahiye ye iltica, dua ve niyaz ederler. Fakat iyleştiler'mi her şeyi unutur, yine eski hallerine dönerler. Halbuki, Cenabı hakkın verdiği sağlık nimetine müteşekkir, geçen günahlarına tövbe, istiğfar etmemiş olarak, kendilerini ibadet ve taate vermeleri, kulluk vazifelerini yerine getirmeleri gerekirdi. Bu nimete küfran değilse nedir. İnsan, bir kimseden gördüğü bir iyiliğe müteşekkir, bu yüzden kendisini ona borçlu sayarken, Allah’ın (cc) sonsuz nimetlerine karşı şükran vazifesini niçin yerine getirmemektedir. Bu günahın elbette karşılığını ahrette insan görecektir. Düşünmek lazımdır nice zenginler hastalıkla uğraşırken, nice fakirler de sapa sağlam dır. Bunun sebebini insan oğlu arasa bulacaktır. Ama tersi oluyorsa bu Allah’ın (cc) imtihandır ve haline şükürler ederek Rabbına kul olmanın inceliklerini öğrenip yaptığı günahlar neticesi (BÜYÜK VE KÜÇÜK ) demeden, günahlardan kaçacaktır. Allah’ına (cc) sığınıp,bilerek ve bilmeyerek işlediği günahlarına da tövbe edecektir.